Een van de dingen die ik leuk vind om eens in de zoveel tijd te doen, is mijn hand laten lezen. De connectie tussen lichaam en geest vind ik gewoon super interessant. De gedachte dat je handen iets over jou kunnen vertellen, beschouw ik als zowel iets mysterieus als iets logisch. Mysterieus, omdat het niet wetenschappelijk te verklaren is zover ik weet. Tegelijkertijd vind ik er een logica in zitten dat je doen en laten een soort blauwdruk achterlaten op je lichaam. Dan bedoel ik niet dat je aan iemands ogen kan zien of iemand betrouwbaar is bijvoorbeeld. Maar wel dat er op een andere manier als het ware een bepaalde kennis opgeslagen is in je lichaam waar je iets uit af kan leiden. Dus geen hapklare antwoorden of feiten, maar dat de lijnen op je handen een soort richting aangeven. Met handlezen kan je dingen horen waar je zelf nog niet eerder over had gedacht. Ze kunnen een nieuw licht schijnen op bepaalde aspecten van je leven. Het kan inzicht geven in jezelf en daar kan je je voordeel mee doen. Ik zal eens een concreet voorbeeld geven.
Een ander ziet soms meer
Op een dag kwam een vriendin bij me langs en ze kondigde aan dat we naar een handlezer zouden gaan. Althans, zij wilde graag gaan en ik kon dan kijken of ik het ook wilde. Ik vond het wel interessant, want ik had er natuurlijk weleens over gehoord maar nooit toe beslist zelf eens zoiets te doen. Ik hoefde er eigenlijk dus niet lang over na te denken, want ik was nieuwsgierig naar wat een handlezer over mij te zeggen zou hebben. Hij vertelde best veel, dus mijn vriendin en ik besloten om ergens wat te gaan drinken en het meteen allemaal even op te schrijven nu het allemaal nog vers in ons geheugen lag. Uiteraard deelden we met elkaar wat hij ons had verteld. Bij mij had hij onder andere gezegd dat ik uit een familie kwam waarbij je voornamelijk uitstraalde wat je wilde en het nu tijd was voor me om het ook uit te spreken. Zo van: ik wil die studie doen, ik wil die baan, enzovoorts. Die vriendin van mij zei direct: ‘Oh, dat is zó waar.’ Zelf had ik helemaal niet zo sterk het idee dat dit klopte. Ik vond het ook vreemd dat die vriendin van mij dit blijkbaar direct herkende, terwijl wij het er nog nooit over hadden gehad. Ook met andere vriendinnen of familieleden was dit nog nooit aan de orde gekomen. Daarbij was ik er uit mezelf ook nooit op gekomen dat dit een issue was. En zolang je er zelf geen probleem in ziet, doe je er ook niks mee.
Het vallen van het kwartje
Pas jaren later vond ik dat A4’tje weer waarop ik de dingen had geschreven die de handlezer mij had gezegd. En vooral die opmerking over dat uiten door dingen uit te spreken, viel ineens op zijn plek. Op een of andere manier vind ik het lastig om duidelijk aan te geven welke richting ik op wil. Zo was ik vastgelopen in mijn carrière. Het is natuurlijk niet makkelijk om iets te veranderen wat je van jongs af aan gewend bent te doen, maar ik was achteraf wel dankbaar voor het inzicht. Doordat ik nu inzag dat het klopte wat de handlezer had gezegd, kon ik ermee aan de slag. Dus ik kan het iedereen aanraden het eens te proberen!
